Rys historyczny i stan obecny:
Miejscowość po raz pierwszy wzmiankowana około 1300 r., jako „Lanka” - zniekształcona forma słowa „łąka”. W szesnastym stuleciu pojawiła się funkcjonująca do dziś nazwa Łączany. Braki w materiałach źródłowych uniemożliwiają dokładne prześledzenie losów miejscowości na przestrzeni dziejów. Wioska z pewnością na początku XIX w. należała do jednej z linii rodziny von Prittwitz und Gaffron. Około 1839 r. Helena Fryderyka von Prittwitz wyszła za mąż za Ferdynanda Henryka Zygmunta Pfoertner von der Hoelle, któremu wniosła w wianie łączańskie dobra. W 1851 r. pożar zniszczył pałac w Łączanach. W jego miejscu rodzina Pfoertner von der Hoelle w latach 1853-54 ufundowała nowy, neogotycki budynek. Pałac mimo przebudowy w 1915 r., zachował cechy charakterystyczne dla tzw. stylu Tudorów. Zabytek w dobrym stanie przetrwał czas Polski Ludowej, kiedy prawdopodobnie był wykorzystywany przez miejscowe Państwowe Gospodarstwo Rolne. Obecnie pałac w dobrym stanie technicznym jest własnością prywatną. Właściciel stara się sprzedać zabytek. Obiekt można zobaczyć tylko z zewnątrz. Pałac otocza park krajobrazowy o powierzchni ok. 7 ha. Początki cennego założenia parkowego sięgają XVIII w. W dziewiętnastym stuleciu park został przekształcony w stylu romantycznym. W jego drzewostanie dominują rodzime gatunki liściaste: jesion wyniosły, lipa drobno - i szerokolistna, wiąz szypułkowy, klon jawor i dąb szypułkowy. Z innych gatunków występują: buk zwyczajny odmiany purpurowej, kasztanowiec zwyczajny, olsza czarna, modrzew europejski, sosna zwyczajna i sosna czarna.
Wzniesiony w latach 1853-54 neogotycki pałac w Łączanach ma ciekawą, skomplikowaną bryłę, jakby złożoną z połączonych ze sobą kilku prostopadłościanów. Budynek murowany z cegły, potynkowany, zbudowany na planie zbliżonym do litery „L”, dwukondygnacjowy, nakryty płaskimi dachami pulpitowymi. Fasada dziewięcioosiowa, z asymetrycznie umieszczonym głównym wejściem, poprzedzonym gankiem podtrzymującym balkon. Obok kwadratowa, czterokondygnacyjna wieża, stanowiąca dominantę obiektu. Bryłę pałacu urozmaicają liczne ryzality, taras w elewacji ogrodowej i neogotyckie detale: sterczyny, blankowanie, nadokienniki.
Do rejestru zabytków sztuki pałac w Łączanach wpisano 10 marca 1977 r., pod nr rej.: 2026/77. Ponad rok później (17.11.1978 r.) do rejestru dopisano również park, nr rej.: 34/78.
Damian Dąbrowski, Lipie 2010r.