Budowę murowanych fortyfikacji miejskich rozpoczęto w 1350 r. z inicjatywy Karola IV, który jakoby osobiście położył pod nie kamień węgielny i częściowo sfinansował ich koszt. Zbudowano je z cegły na fundamencie z polnych kamieni. W 1371 r. stały już dwie główne bramy miasta: zachodnia zwana Niemiecką, Wrocławską lub Brzeską (usytuowana przy obecnej ul. Bolesława Chrobrego, rozebrana na podstawie uchwały rady miejskiej w 1863 r.) oraz wschodnia zwana Polską, Krakowską lub Kluczborską (stoi do dziś u wylotu ul. Krakowskiej). W 1388 r zbudowano tzw. Bramę Wodną (u wylotu obecnej ul. Armii Krajowej). W 1390 r. rozpoczęto budowę kilku baszt (przy pracach zatrudniony był mistrz Piotr Tynetcz). W 1394 r. istniała już za kościołem pw. Św.Św. Piotra i Pawła baszta Piekarska. W 1396 r. podwyższono basztę Wrocławską. W 1398 r., nieopodal Bramy Krakowskiej, zbudowano basztę Karczmarską oraz basztę Oborową, usytuowaną w pobliżu zamku. Zakończenie prac przy budowie murów miejskich od strony południowej i północnej nastąpiło w 1415 r. Później, w latach 1471-1497, powstał jeszcze niższy mur zewnętrzny z cylindrycznymi bastejami, których nie posiadał jednie wschodni odcinek umocnień Namysłowa (prawdopodobnie uznano je tam za zbędne ze względu na istniejącą od 1428 r. dodatkową ochronę w postaci drugiego rowu). Modernizację murów przeprowadzono również w XVI i XVII oraz pierwszej połowie XVIII w. W drugiej połowie XVIII i w XIX w. następowało stopniowe niszczenie i usuwanie starych oraz niepotrzebnych już fortyfikacji miejskich. Na przełomie XVIII-XIX w. stare mury wykorzystywano na budowę przy nich nowych budynków. W 1847 r. zbudowano w południowej części murów tzw. Bramę Ratunkową z mostkiem nad międzymurzem i fosą. W latach 1856/7-1862 na miejscu dawnej fosy dookoła miasta urządzono promenadę. Obecnie dokonano odnowienia i rekonstrukcji fragmentów murów miejskich. (źródło -